Kategoria: Teksty ks. J. Sochy (Strona 1 z 5)

Gdynia, 2024-12-29

Bądź nadzieją dla innych

     Gabriel Marcel, francuski filozof z XX wieku, trafił pewnego dnia do szpitala. Przeżył w nim coś, co pozwoliło mu głębiej zrozumieć, co to znaczy mieć nadzieję. Otóż, początkowo jego nadzieja była związana z tym, że dyżur będzie miał ten sympatyczniejszy lekarz, czy też życzliwsza pielęgniarka, że usłyszy optymistyczną diagnozę lub że odwiedzą go przyjaciele. Wkrótce jednak odkrył, że nie chce uzależniać swojego życia od tego, co jedynie na zewnątrz. Zauważył, że jego nadzieja związana jest z tym, że on sam może być dobry i życzliwy w każdej sytuacji,  nawet wtedy, gdy na dyżurze jest ten mniej sympatyczny lekarz, czy też mniej życzliwa pielęgniarka lub gdy go nie odwiedzą przyjaciele. Trudne, prawda? Żeby tak się stało, musi wydarzyć się jednak coś w człowieku, w jego sercu, musi go przeniknąć Nadzieja. Czytaj dalej…

Podziel się

Zbliżają się święta wielkanocne i zazwyczaj w tym czasie przystępowaliśmy do spowiedzi. W tym roku, ze względu na zagrożenie wirusem, dla wielu z nas będzie to niemożliwe, choć oczywiście w każdej parafii spowiedź się odbywa. Nie można się też wyspowiadać poprzez telefon czy internet gdyż, jak dotychczasowe dokumenty Kościoła mówią, chodzi o spotkanie bezpośrednie spowiednika i penitenta. Co więc możemy zrobić? Otóż,  możemy doświadczyć odpuszczenia grzechów poprzez akt duchowy, który przeżyjemy w domu, a który nazywa się „żal doskonały”.   Częścią Tradycji Kościoła katolickiego jest przekonanie, że „żal doskonały”, czyli taki, który przeżywamy ze względu na miłość do Boga, połączony z pragnieniem spowiedzi, skutkuje odpuszczeniem grzechów ciężkich. Tak nauczał np. Sobór Trydencki w XVI wieku. Katechizm Kościoła Katolickiego naucza w nr 1452: „Gdy żal wypływa z miłości do Boga miłowanego nade wszystko, jest nazywany «żalem doskonałym» lub «żalem z miłości» (contritio). Taki żal odpuszcza grzechy powszednie. Przynosi on także przebaczenie grzechów śmiertelnych, jeśli zawiera mocne postanowienie przystąpienia do spowiedzi sakramentalnej, gdy tylko będzie to możliwe” 

W PRAKTYCE ZATEM – w sytuacji, gdy nie ma możliwości wyznania grzechów przed kapłanem, należy:

Podziel się