Refleksja na temat uroczystości Serca Pana Jezusa[1]
Opis Ostatniej Wieczerzy w Ewangelii św. Jana przedstawia piękny, mistyczny obraz: głowa św. Jana spoczywa na piersiach Jezusa. Co to znaczy? Po pierwsze, Jan słyszy bicie serca Jezusa i z tej perspektywy patrzy na świat. Jest to opis rzeczywistości uczniostwa chrześcijańskiego. Jezusowy uczeń słucha jak bije serce Boga i poprzez to doświadczenie patrzy na świat.
Następny poziom tego obrazu wskazuje na to, iż jest to ikona pokoju. Gdy małe dziecko spoczywa na piersiach matki, wtedy może przeżyć ukojenie, uwolnienie od napięcia i pokój. Jest to obraz pierwotnej intymności, jedności, połączenia głębszego aniżeli miłość romantyczna.
Dla Św. Jana jest to również obraz Eucharystii. Uczeń na piersi Jezusa ukazuje to, co dzieje się podczas Mszy świętej. W sposób realny Jezus daje nam swoją „pierś” byśmy mogli na niej spocząć, słuchać, z niej się pożywić i z tej perspektywy spojrzeć na świat.
I ostatnie znaczenie. Jest to obraz tego, jak możemy przypomnieć sobie „pierwotny dotyk-pocałunek” Boga i być wzmocnieni w przeżywaniu samotności. Jest to myśl Henri Nouwen’a, który pisał, iż w głębi naszego jestestwa jest doświadczenie Bożego „pocałunku”, „dotyku”, „opieki”. Jest to pierwotniejsze od wszelkiego ludzkiego doświadczenia. Tam nie ma gniewu, hałasu, zgorzknienia i zazdrości. Wsłuchanie się w serce Jezusa może nam przypomnieć o tym pierwotnym, czułym Bożym „pocałunku” w głębi nas. By zejść do tego poziomu naszego bytu potrzeba doświadczenia samotności, łagodności i ciszy. Tak wiec wewnątrz nas jest świątynia, oratorium, miejsce oddawania chwały, sanktuarium nie uczynione przez człowieka. Jest ono delikatne, dziewicze i święte. Ono jest w nas pierwotniejsze aniżeli nasz grzech i wszelkie doświadczenie ludzkich zranień. Uroczystość Najświętszego Serca Jezusa, to szansa by z perspektywy tego miejsca zobaczyć świat i swoje życie.
