Miesiąc: kwiecień 2017

Ogłoszenia Duszpasterskie, 30.04.2017 r.

29 kwietnia, 2017 / Kancelaria Parafialna

1. Dzisiaj obchodzimy Pierwszy Narodowy Dzień Czytania Pisma Świętego.

Zapraszamy do lektury dwóch tekstów: Ga 1,3-24 i Ps 103.

2. Ks. Arcybiskup zaprasza na Msze święta dziękczynną za 25 lat istnienia naszej archidiecezji w niedzielę, 7 maja o godz. 12:00 na Wzgórzu św. Wojciecha w Gdańsku.

3. Nabożeństwa majowe sprawować będziemy w następującym porządku: w środy i niedziele o 20:30, w pozostałe dni o 18:00.

Czytaj dalej…

Podziel się

Ogłoszenia Duszpasterskie, 23.04.2017 r.

22 kwietnia, 2017 / Kancelaria Parafialna

1. Adoracja Najświętszego Sakramentu odbywa się od poniedziałku do soboty od 8:30 do 18:30.

Natomiast całonocna adoracja odbędzie się z soboty na niedzielę, z 29 na 30 kwietnia. Rozpoczęcie o 21:30 w sobotę, w dolnym kościele.

2. Rodziców dzieci przygotowujących się do Pierwszej Komunii Świętej zapraszamy na spotkanie w czwartek na godz. 19:30 do dolnego kościoła.

Czytaj dalej…

Podziel się

NIEDZIELA MIŁOSIERDZIA

20 kwietnia, 2017 / Kancelaria Parafialna

Msza Święta z modlitwą w intencji o uproszenie zdrowia duszy i ciała.

Niedziela, 23 kwietnia godz. 18:30.

PRZYJDŹ

Podziel się

W ostatnich dniach dwukrotnie spotkałem rodziny, które przez śmierć samobójczą, straciły kochaną osobę, a także słyszałem o niebezpiecznej próbie samobójczej. Niestety liczba samobójstw nie jest mała. W Polsce, w roku 2016, odebrało sobie życie 5 405 osób (w tym samym czasie w wypadkach drogowych zginęło ponad 3 tys. osób ). Choć zjawisko jest szerokie, to jednak niewiele z niego rozumiemy, a rodziny które przeżywają dramat tego rodzaju śmierci, pozostają z niszczącym żalem i oskarżeniem. Dlaczego śmierć przez samobójstwo dotyka nas w tak wyjątkowy sposób[1]?

Wydaje się, że jest tak dlatego, gdyż samobójstwo jest nadal wielkim tematem tabu. W powszechnym mniemaniu jest ono rozumiane, świadomie i podświadomie, jako ostateczny akt desperacji. Nie powinno nas to dziwić, gdyż sprzeciwia się ono najgłębszemu instynktowi w człowieku – woli życia. Dlatego też, nawet gdy podchodzimy do niego z wrażliwością i miłosierdziem, to nadal pozostawia nas z zawstydzeniem i domysłami. Nierzadko zdarza się, że to wydarzenie niszczy dobre wspomnienia i pamięć o zmarłym, a zdjęcia tej osoby znikają z otwartej przestrzeni. Sposób wspominania śmierci jest dziwnie różny aniżeli w stosunku do innych osób. Wszystko to dzieje się dlatego, iż samobójstwo jest wielkim tabu. Co więc możemy zrobić, by je bardziej zrozumieć?

Podejście do samobójstwa z większym współczuciem nie zniszczy do końca jego bolesnego ościenia, natomiast długodystansowy proces uzdrawiania naszej pamięci o zmarłych może być owocny, jeśli będziemy trzymać się kilku myśli:

* Samobójstwo, w większości przypadków, jest chorobą, a nie czymś wybranym w wolny sposób. Osoba, która umiera w ten sposób, czyni to przeciw swojej woli i podobna jest do tych, którzy 11 września 2001 roku skakali z okien dwóch wysokościowców w Nowym Jorku, które stanęły w płomieniach. Skakali wiedząc, że na pewno zginą. Jednakże wcześniej stanęli wobec płomieni w swoich biurach i zostali niemalże przez nie „wypchnięci”. Śmierć przez samobójstwo jest podobna do śmierci z powodu raka, wylewu lub ataku serca tyle, że w tym wypadku chodzi o ich emocjonalną wersję o: nowotwór psychiczny, psychiczny atak serca czy też psychiczny wylew.

Co więcej, staje przed nami wyzwanie dla badań biochemicznych, które pomogą zrozumieć mechanizmy samobójstwa, gdyż niektóre stany depresyjne prowadzące do samobójstwa, mogą być leczone poprzez środki farmakologiczne, a to znaczy, że przyczyny samobójstwa leżą niejednokrotnie w brakach biochemicznych.

* Samobójca lub samobójczyni jest często bardzo wrażliwą osobą. Akt samobójczy bardzo rzadko dokonywany jest z powodu arogancji i pogardy. Istnieją oczywiście ludzie, którzy popełniają samobójstwo w wyniku pychy, by uczynić ze swojej śmierci ostatni akt pogardy względem innych. Jednakże w większości wypadków w samobójstwie niewiele jest pogardy czy arogancji. Jest w nim wiele cierpienia, zranienia i tajemnicy, do której nie mieliśmy dostępu, gdy dana osoba żyła. Czasami dopiero po śmierci i to po długim upływie czasie, udaje się nam zrozumieć którąś z ran zmarłej osoby i owo samobójstwo przestaje już być tak zaskakujące i tak tajemnicze.

* Nie powinniśmy martwić się niemądrze o zbawienie tych, którzy w taki sposób zmarli. Boże miłosierdzie i zrozumienie przekracza nasze ludzkie spojrzenia na tę sytuację. Nasi zmarli, których straciliśmy przez samobójstwo, są w bezpieczniejszych rękach aniżeli nasze. Jeśli, my którzy mamy swoje ograniczenia, a jednak potrafimy czasami coś zrozumieć z przeżywanej tragedii, to o ileż bardziej zrozumie to Ten, który jest nieskończony w swoim miłosierdziu, poznaniu i bliskości względem każdego człowieka. Bóg „poradzi” sobie w spotkaniu z naszymi bliskimi i przeniknie motywy ich serc. On wie, co kryje się w ludzkich sercach i potrafi je pojąć.

* I to co najważniejsze! Boża miłość, którą manifestował zmartwychwstały Jezus, nie jest bezsilna. My, gdy mamy do czynienia z bliskimi, którzy popełniają samobójstwo odkrywamy swoją bezsilność lub ograniczone możliwości. Stoimy jak za zamkniętymi drzwiami lęku, choroby, samotności lub depresji. Większość osób popełnia samobójstwo za tak właśnie zamkniętymi drzwiami. Samobójcy nie mają energii, by te drzwi otworzyć. Również ci, którzy są obok, ze swoją największą nawet troską i zaangażowaniem, nie są w stanie wejść do prywatnego piekła samobójców, by je rozjaśnić. Jednakże Jezus Chrystus, ukazując się po zmartwychwstaniu, przechodzi przez drzwi lęku, samotności i rozpaczy, które zamknęli za sobą apostołowie, gdy zaryglowali się w Wieczerniku. Jeśli Chrystus przeszedł przez tamte drzwi w Jerozolimie, to może również przejść przez podobne drzwi tych, którzy popełniają samobójstwo.

Jesteśmy bezradni w sytuacji samobójstwa naszych bliskich, ale Bóg ma moc przekraczać progi beznadziei i tchnąć pokój do serc opanowanych przez lęk i rozpacz.

[1]Refleksja oparta na artykule R. Rolheisera, Struggling to Understand Suicide, < http://ronrolheiser.com/struggling-to-understand-suicide/#.WPik8qIqqM8?> , (2017-04-20)

Podziel się

Zmartwychwstanie i iluzja

16 kwietnia, 2017 / Ks. Jacek Socha

Po rodzinnych odwiedzinach i chwili odespania, myślę o wszystkich moich ostatnich spotkaniach z ludźmi, którzy są ogarnięci śmiercią smutku, choroby i frustracji. Myślę też o wszystkich momentach w moim życiu, gdy ciemność śmierci okrywała mój umysł i uczucia. Co wtedy? Chyba właśnie w takim momencie potrzeba najbardziej bliskości świadków wiary, którzy pokażą inny obraz rzeczywiści. G.K. Chesterton powiedział kiedyś: “Patrz tak długo i w taki sposób na sprawy dla ciebie zwyczajne, aż staną się niezwyczajne. Przyzwyczajenie jest największą z iluzji”. Myślę, że Chesterton wyraził w tym zdaniu coś niezwykle ważnego na temat zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, gdyż to ono mówi, że przychodzi taki moment, iż nagle pojawia się w nas przyjemność widzenia inaczej: spraw, rzeczy, ludzi, rodziny, wspólnoty…

To zdjęcie nie przedstawia nocy sylwestrowej, to Gdynia w Wielką Noc roku 2017 . To nie iluzja

Podziel się

Pozbyć się lęku. Refleksja na Paschę

15 kwietnia, 2017 / Ks. Jacek Socha

Myślę, że w miarę upływu lat, z roku na rok, świętowanie Wielkiego Tygodnia i Wielkiej Nocy powoduje, że jest we mnie coraz mniej lęku, szczególnie względem Boga, przyszłości, starzenia się, śmierci i tego, co się stanie po śmierci. Wielki Tydzień i Wielkanoc uczą mnie, że jestem w Jego rękach, a „po drugiej stronie” będzie jeszcze bezpieczniej niż tutaj.

Podziel się

Ogłoszenia Duszpasterskie, 16.04.2017 r. Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego

15 kwietnia, 2017 / Kancelaria Parafialna

Jezus zmartwychwstał

nie po to, aby pamięć o Nim pozostała żywa w sercach uczniów,

ale dlatego, żeby On sam żył w nas

i byśmy w Nim już teraz mogli kosztować radości życia wiecznego.”

(Benedykt XVI)

Czytaj dalej…

Podziel się

Wielki Piątek – początek rewolucji

14 kwietnia, 2017 / Ks. Jacek Socha

Pewien katolicki arcybiskup opowiedział kiedyś następującą historię: Trzech niedojrzałych chłopców postanowiło zrobić dowcip księdzu, który słuchał spowiedzi. Wchodząc jeden po drugim do konfesjonału wypowiadali zmyślone grzechy wszelkiego rodzaju po to, by zobaczyć jak zareaguje ów ksiądz. Dwóch z nich zrobiło to i z pośpiechem wyszło z kościoła, ale trzeciego spowiednik zatrzymał i traktując go bardzo poważnie, zadał mu za pokutę, by podszedł do krzyża wiszącego na końcu kościoła i patrząc na figurę ukrzyżowanego Jezusa, powiedział: „Ty zrobiłeś to dla mnie, a ja się tym nie przejąłem”. Młody chłopak zrobił to dwa razy, ale trzeci raz nie mógł tych słów wypowiedzieć i zamiast tego rozpłakał się. Wyszedł z kościoła już jako inny człowiek. Znam tę historię – powiedział ów arcybiskup – gdyż tym młodym chłopakiem byłem ja.

Dlaczego śmierć Jezusa Chrystusa, która wydarzyła się prawie 2000 lat temu w Jerozolimie, w prowincjonalnym miejscu ówczesnego świata, ma nadal wpływ na ludzi i świat? Tom N. Wright wydał niedawno ciekawą książkę, którą zatytułował: The Day The Revolution Began. Rethinking the meaning of Jesus’ Crucifixion (Dzień w którym rozpoczęła się rewolucja. Przemyśleć na nowo znaczenie Jezusowego ukrzyżowania). Główna myśl tej książki osadza się na stwierdzeniu, iż śmierć Jezusa jest początkiem nowego stworzenia, którego pierwociną jest Jezus ukrzyżowany i zmartwychwstały i która to nowość może objąć każdego człowieka ze względu na to, iż jest stworzony na obraz i podobieństwo Boga. Wspomniany arcybiskup doświadczył mocy śmierci Jezusa i został odnowiony Duchem Jezusa zmartwychwstałego i był to początek „nowego nieba i nowej ziemi” w jego życiu.

Podziel się