Kategoria: Po drodze – blog ks. J. Sochy (Strona 2 z 26)

   Dzisiaj „Sroki” z Newcastle pokonały Nottingham Forrest 2:0 w pierwszym meczu nowego sezonu. Na stadion przyszło ponad 52 tys. ludzi . Przepiękną, pierwszą bramkę strzelił Fabian Schar.

Na trybunach zawisł wielki, kolorowy baner z napisem: „Powstaje jutrzenka, powstał nowy dzień, jest nowe życie dla Newcastle United w nowym sezonie”. Ciekawe, że kibice używają języka religijnego bardzo podbnego do tego, którego dzisiaj rano doświadczyłem w pięknej katedrze w Durham. Otóż przy grobie św. Bedy umieszczono cytat z jego komentarza do Apokalipsy: „Chrystus, Gwiazda Poranna, gdy noc tego świata zanika, przynosi swoim świętym nadzieję światła Życia i rozpoczyna niekończący się dzień”.

    Na stadionie były dzisiaj: śpiewy, braterstwo, emocje, gesty i zaangażowanie. Widać jak ludzie bardzo tego potrzbują. Znam osoby, które układają swoje życie, także rodzinne, według terminarza Premier League. Można powiedzieć, że szukają swoich nadziei, ale nawet najlepsza liga, ta angielska, może im dać „małą” nadzieję. O tę przez duże „N” trzeba pytać takich ludzi jak św. Beda.

   Mecz dzisiaj był piękny, a sezon zapowiada się bardzo ciekawie. Być może „Sroki” powalczą wreszcie o pierwsze miejsca.

 

 

PS  Dziękuję rodzinom „barankowym” za prezent – bluzę, którą mogłem wziać ze sobą na mecz.

 

 

        Jedną z rzeczy, która odróżnia turystę od pielgrzyma jest to, iż ten pierwszy zwyczajnie przechodzi przez miejsca, natomiast ten drugi pozwala miejscom i ludziom „przechodzić” przez niego, zmieniać go, wpływać na niego i „dotykać” go. Tę myśl zaczerpnąłem od Ian’a Bradley’a, który jest profesorem w St. Andrews i napisał ciekawą książkę o pielgrzymowaniu po jednym z rejonów Szkocji (The Fife Pilgrim Way). Trzeba przyznać, że wspomniany autor związał się z niezwyklym miejscem. W Średniowieczu było to trzecie miejsce pielgrzymkowe w Europie. Pielgrzymowano tu do wielkiej katedry, w której przechowywano relikwie św. Andrzeja Apostoła. Dzisiaj, po katedrze, zostały tylko ruiny, a wielu ludzi przyjeżdża tu ze względu na słynne pola golfowe, podobno najstarsze na Wyspach.

       Nigdy golfem się za bardzo nie intersowałem, odwiedziłem piękne St. Adndrews ze względu na ludzi, historię i urok miejsca. Mam nadzieję, że byłem tam pielgrzymem, a nie turystą. Miejsce to odnlazłem spotykjąc się wcześniej z lekturą tekstów i nagraniami konferencji Toma Wright’a, który wykłada w St. Andrews, a wczesniej był biskupem w Durham. Czytałem podczas pielgrzymowania „Dobrą Nowinę” świetną jego książkę, wydaną przez krakowskie WAM.

      Dawno już nie słyszałem oklasków w kinie i to mimo wymagającego, długiego filmu dokumentalnego. „Ennio” to piękna historia wielkiego kompozytora Ennio Morricone. Podnosi na duchu. W tle życia kompozytorskiego można zobaczyć szczęśliwe małżeństwo z Marią.

    To,  z czym wyszedłem z kina, to nade wszystko wielkość dzieła Ennio Morricone. Jest w tym coś z wielkiego, stwórczego ognia Boga, który zapalił tego człowieka.

     Jeden z bohaterów filmu mówi wprost, że jesli ktoś nie poznał nigdy Boga, to ma szansę odkryć go w muzyce Ennio Morricone.