Czas wielkanocny stawia pytanie o życie wobec śmierci. Ciekawy, w kontekście tego pytania, jest zwyczaj chodzenia na cmentarz, zwłaszcza w obliczu niedawnej śmierci bliskiej osoby. Ks. Tischner , w jednym ze swoich tekstów, zadaje pytanie: kogo spotykam na cmentarzu? I odpowiada , że najczęściej siebie. „U stóp grobów zamieszkanych mogę zobaczyć, jaki byłem. U progu pustego grobu odkrywam jaki będę. Grobowa pustka mówi więcej niż grobowa pełnia. Co mówi? Najpierw i przede wszystkim mówi: uwierz, że masz prawo…”
