O. Yves Congar, genialny teolog dominikański żyjący w XX wieku, napisał książkę zatytułowaną „Prawdziwa i fałszywa reforma w Kościele”. Dla Congara jednym z zasadniczych elementów autentycznej reformy Kościoła jest to, że zmiana wynika z rozeznanych problemów duszpasterskich na obrzeżach i peryferiach, a nie na ideologicznej odnowie narzuconej przez centrum. To, co dzieje się na obrzeżach jest ważne. Myślę, że ta właśnie intuicja teologiczna prowadzi dzisiaj papieża Franciszka i stoi u źródeł jego decyzji zwołania synodu na temat Amazonii, a teraz opublikowania przepięknej adhortacji „Umiłowana Amazonia”. Cztery marzenia papieża dotyczące Amazonii, Kościoła na obrzeżach, na peryferiach, są więc czteroma ważnymi źródłami odnowy dla całego współczesnego Kościoła: marzenie społeczne, kulturowe, ekologiczne i kościelne.
Przekładając to na poziom diecezji i parafii można się zastanawiać nad tym, czy nie jest tak, że próbujemy reformować Kościół w Polsce centralnymi planami duszpasterskimi, hasłami dla całego Kościoła na kolejne lata, a zapomnieliśmy zapytać o to, co dzieje się na obrzeżach? Może dlatego właśnie programy duszpasterskie nie działają i pozostają po nich jedynie banery z przebrzmiałymi hasłami?
Warto pójść z Franciszkiem drogą reformy Kościoła najpierw poprzez lekturę adhortacji i wspólne myślenie. Jednym z najlepszych komentarzy do opublikowanej wczoraj adhortacji jest ten autorstwa Austen’a Ivereigh
na łamach „The Tablet” (https://www.thetablet.co.uk/…/pope-francis-discerns-third-w…).
