Ewangelia Łukasza przedstawia Lewiego jako tego, który w obecności Jezusa doświadczył radości (Łk 5, 27-32). Konsekwencją radykalnej odpowiedzi na powołanie była uczta, czyli radość. Jest też tekst w Ewangelii Mateusza, który mówi o bogatym młodzieńcu, który nie poszedł za Jezusem, nie zgodził się zostawić wszystkiego, a konsekwencją odmowy był smutek (Mt 19, 16-22). Ciekawe, że ów smutny człowiek był od młodości kimś, kto przestrzegał przykazań. Porównanie tych dwóch tekstów pokazuje, iż by doświadczyć radości z przebywania w obecności Boga nie wystarczy przestrzegać przykazań. Lewi-Mateusz, który poszedł za Jezusem, zapewne musiał jeszcze zmagać się ze swoimi wadami i grzechem, ale tajemnica jego radości była w odwadze zostawienia wszystkiego, wstaniu i pójściu. Te trzy akty, czynności tworzą doświadczenie ufności. Mateusz ufał, iż pójście za Jezusem nie zepsuje mu życia, natomiast bogaty młodzieniec lękał się, iż Jezus stanie się zagrożeniem dla jego szczęścia.

FacebookTwitterPodziel się